Het weeshuis

Lieve mensen,

Het is zover.. het echte vrijwilligerswerk is begonnen. De groep is zondag opgesplitst en samen met Alinde, Karen, Marsha, Dieter, Jeroen en Kees-Willem ben ik sinds een paar dagen hard aan het werk bij het weeshuis. Er wonen ongeveer 20 kindjes in het weeshuis, die hoogstwaarschijnlijk allemaal geen echte weesjes zijn. Ze hebben namelijk allemaal een kleine handicap. Dit is de keerzijde van de Chinese ' 1-kind-politiek'. Aangezien Chinezen maar 1 kindje mogen, willen ze 'natuurlijk' wel dat dat ene kindje gezond is. Zodra ze er achter komen dat het niet helemaal goed is, wordt het te vondeling gelegd en komt het als het 'geluk' heeft in het weeshuis terecht. De toestand van de kinderen verschilt enorm. Er is een drietal kinderen waar alleen iets met het voetje mankeert maar die na operatie kerngezonde kindjes zijn geworden. Anderzijds zijn er ook echt zwaar gehandicapte kinderen, meest schrijnend is wel een peutertje van 3 die heel veel moeite heeft met ademhalen en die je echt elke dag ziet lijden.. Verder zijn er veel kindjes met een hazenlipje, met zwakke botjes of spieren en een aantal verstandelijk gehandicapten. De eerste keer kreeg ik wel echt een brok in m'n keel bij de aanblik van deze onschuldige ongewenste kinderen. Toch merk ik dat het me verder vrij goed af gaat om met de gebreken van de kindjes om te gaan en ze zoveel mogelijk persoonlijke aandacht te geven. De omstandigheden van het weeshuis zijn redelijk.. o.a. door sponsorgelden van Nederlanders. Er zijn echter te weinig mensen om de kinderen echt veel persoonlijke aandacht te geven en de mensen die er werken zijn al zeker 55+. Hartverscheurend vond ik een jongen van 10 die bijna nooit buiten komt omdat hij te zwaar is voor het oude vrouwtje dat voor hem zorgt naar buiten kan tillen. Vreselijk om te bedenken dat die jongen hier dag in dag uit ligt. Voor deze jongen zou bijvoorbeeld een rolstoel fantastisch zijn zodat hij wel naar buiten kan.

De bedoeling van het project was in eerste instantie dat wij zouden helpen bij de verzorging van de kinderen, ze veel aandacht te geven, met ze te spelen, ze mee naar te buiten nemen, enz. Op dit moment is dat alleen even anders. Ivm subsidieverstrekking wordt het weeshuis verplaatst naar een gebouw net op het grondgebied van een andere gemeente. Dit weeshuis moet nog gebouwd worden, maar binnenkort verhuizen ze naar een tijdelijk (Ca 5 jaar) gebouw dat ze huren. Ze hebben even op ons gewacht met de verhuizing, zodat we direct aan het werk werden gezet bij de schoonmaak van dit gebouw. Het stond er kennelijk al 5 jaar ongebruikt, en dat was wel te merken aan de zeker 3 centimeter dikke stof en zandlaag die de vloeren bedekte. Leuke bijkomstigheid is dat ze hier niet echt hebben gehoord van vloeren afplakken als je gaat schilderen, met als gevolg dat de helft van de werkzaamheden bestond uit het verwijderen van dikke grote cement- en latexverf vlekken. Daarnaast kijken de Chinezen niet zo nauw en troffen we onder bergen stof dus vloeren aan vol cement- en verfvlekken. Dan zijn er nog de ramen waar je niet doorheen kunt kijken en de aluminium kozijnen die ter bescherming beplakt zijn met plastic reclame stripjes. Heel handig, maar wanneer je die niet verwijderd voor je de ramen erin zet en vervolgens ook nog niet al te nauwkeurig de muur gaat verven maakt dat het alsnog afhalen van die stripjes een tijdrovend karwei. Na 1 dag stofhappen en stofsnuiven (en zwart snot snuiten) werden de mondkapjes aangeleverd zodat we net dokters of Michael Jacksons leken.
In een notendop waren dit dus onze werkzaamheden de afgelopen 3 volle dagen. Het is vermoeiend, maar ook echt heerlijk om nu echt aan het werk te zijn.
Vandaag hebben we een vrije dag (1 x per week) , vanaf morgen gaan we alles , inclusief de kinderen, verhuizen.

We overnachten in een oogkliniek. Klinkt heel vreemd, maar net als het weeshuis is het een katholieke instantie dus vandaar die link.. Ze hebben alleen dag patienten en hebben een aantal kamertjes over. We slapen met z'n vieren op een kamer, wel even wennen na 3 weken een hele kamer voor mezelf, maar wel erg gezellig. Eten doen we in het weeshuis, echt prima kost. 's Avonds geven we om de beurt Engelse les aan de nonnen van de oogkliniek. Gisteren was ik aan de beurt, echt heel erg leuk om te doen. Kunnen we alvast even oefenen voordat we over 3 weken voor een klas met 30 kids staan.

Zal jullie volgende week vertellen hoe de verhuizing is verlopen. Jullie hebben nu een beetje een indruk hoe het hier is, al is het moeilijk om al mn indrukken zo kort op te schrijven.

Sponsoring van jullie is natuurlijk altijd meer dan welkom. Je kunt geld naar onze stichting Code-X storten. In samenspraak met de mensen van het weeshuis worden onze ideeën te verbetering van de situatie van de kinderen uitgevoerd. Te denken valt aan operaties, scholing, een extra arbeidskracht, fysio-apparatuur en/of speeltoestellen.

Reknr is 4553912
t.n.v. Code-X te Culemborg.

Alle (studenten)beetjes helpen! Zeker in China, waar alles veel goedkoper is...

Ik kijk uit naar jullie reacties!

Veel liefs,
Marloes.

PS: volgende week meer foto's van het weeshuis en de kinderen.