Platteland: schoffelen en lesgeven voor een ijsje

Lieve mensen!

Na een weekje compleet van de buitenwereld te zijn afgesloten weer even de correspondentie aan het bijwerken in Houma, de plaats waar ik hiervoor zat bij het weeshuis project.
De eerste dagen op het platteland waren wel echt even wennen; zoveel rust, geen getoeter, geen verkeer, schone lucht, en echt op onszelf aangewezen zijn.
Het is echt een ydillisch dorpje. De Chinese 'revolutie' lijkt hier nog maar weinig impact te hebben gehad en je waant je echt zo'n 100 jaar terug in de tijd. Alleen enkele gemotoriseerde wagentjes en plastic afval op straat doen maken je af en toe wakker uit deze droom.

We verblijven bij een grote kerk in het plaatsje Liu yu. In de aangrenzede kliniek/kloosters verblijven 4 zusters die o.a. ons eten verzorgen. De dagen bestaan uit orde en regelmaat. Om 7:30 worden we aan het ontbijt verwacht, dat o.a. bestaat uit havermout. Dan worden we om 8:00 op gehaald door een boer of boerin en lopen of rijden we naar het veld waar we tot 11:30 aan het werk worden gezet. Vooral het rijden is nog best spannend, op een driewielmotortje met z'n soms wel tienen in het laadbakje, ons stevig vasthoudend bij alle kuilen in de weg. Deze week hebben we voornamelijk geschoffeld: onkruid gewied of grond weer losgemaakt voor nieuwe beplanting. Heerlijk om lekker fysiek bezig te zijn, vooral met lekkere Zuid Afrikaanse Freshly Ground muziek op de MP3 speler en een prachtig uitzicht over het groen-gele Chinese platteland.
Warm is het wel, zo'n 30 graden, en zonnebrand en een strohoed is dan ook een echte must. Ik denk ook dat ik vanmiddag nog maar even langs de masseur ga om mijn vermoeide ruggetje weer even los te masseren :) Verstand op nul is het niet helemaal, aangezien vorig jaar de groep na 2 dagen al zonder werk zat omdat ze behalve het onkruid ook jonge plantjes hadden weg gehakt. We hebben al enkele plantjes moeten reanimeren, maar tot nu toe mogen we volgende week als t goed is weer verder. Als t goed is gaan we dan ook pruimen en perziken plukken.
Wel zo leuk voor de afwisseling. Tijdens of na het schoffelen krijgen we als beloning een ijsje, daar doen we het allemaal voor :)

Om 12:00 staat de lunch klaar, bereid door de zuster en 1 iemand van de groep die elke dag rouleert en met de zuster naar de markt gaat en helpt bij het eten koken. Daarna is het tot half 4 pauze. Een mooi moment om wat te gaan wandelen, pingpongen, dagboek schrijven of te lezen. Sommigen houden ook hun siesta.
Om half 4 moeten we komen op draven bij de Headmaster van de school. Hier geven we elke dag 2 uur Engelse les aan 2 klassen. Ook hier krijgen we als beloning een ijsje... Erg interessant om de Chinese communicatie te bekijken. Kees Willem, onze groepsleider, had zich gelukkig wat ingelezen en zet ons in een goed daglicht met zijn geslijm ( Thank you very much, No problem at all, That is very kind of you, We appreciate this very much, etc etc). Zijn stokpaardjes zijn liedjes en toneelstukjes. Regelmatig worden er wat kinderen bij hem geroepen die dan een stukje voor ons moeten zingen of spelen. Vervolgens worden we dan gevraagd ze prive-les te geven om hun Engelse uitspraak te verbeteren. Ik heb maar even verzwegen dat ik een 'musician' ben om dat ik les geven aan een volle klas veel leuker vind dan 2 weken lang prive les te geven aan 2 meisjes van wie ik toch echt geen carriere als zangeres voorzie...
Het les geven is echt heel gaaf maar ook heel typisch. De Chinese kinderen zijn ontzettend goed in klassikaal zinnen herhalen, maar zijn niet gewend om na te denken. Bijvoorbeeld na 3 vragen + antwoorden behandeld te hebben , antwoorden ze gerust " I am fine, thank you" op de vraag " What is your name?"
Ook typisch is dat ze in een groep een enorm volume produceren maar dat wanneer je ze individueel iets vraagt, het hoofdje naar beneden zakt en er vervolgens een zacht gemompel uitkomt waar je geen wijs uit wordt. Toch word je steeds creatiever en gaat het met de dag beter.
Ook hebben we een aantal liedjes bedacht, vooral " Follow the teacher" (afkomstig van "Follow the leader" van de Soca Boys) waarbij ze verschillende lichaamsdelen moeten aanraken, springen, ronddraaien enz, is een groot succes en is ook voor mij een echte workout. Niet dat ik om een workout verlegen zit want er wordt weer volop gesport. s Avonds blijven we vaak nog even hangen om wat te basketballen met de kids. Ook is het heerlijk om hard te lopen en te wandelen door het mooie landschap en heb verder ook al paar keer een balletje getrapt. Ook hebben we op de binnenplaats een pingpong tafel staan en pingpongen we , vaak met groot publiek, regelmatig wat balletjes heen en weer.
Al met al prima vertoeven op de countryside!
Vanmiddag gaan we nog even langs bij het weeshuis, ik heb de kinderen toch wel gemist. Aan het begin van de week werden we opgeschrikt met het bericht dat het babietje met de ademhalingsproblemen was overleden. Toch reageerde iedereen, ook ik, erg opgelucht. Het was vreselijk om hem elke dag te zien vechten voor zijn leven en bijna te zien stikken in zijn eigen slijm. Het leven was voor hem echt een lijdensweg en we zijn opgelucht dat hier een einde aan is gekomen...

Verder hebben we vorig weekend de toeristische stad Xi'an bezocht. De belangrijkste verklaring voor de grote toeristische populariteit van Xi’an is de historische waarde die het heeft. Zeven dynastieën lang was het de hoofdstad van China en een groot deel van de Chinese geschiedenis heeft hier zijn grondslag. Hoogtepunt is zonder twijfel het Terracottaleger, dat ook wel het achtste wereldwonder wordt genoemd. De Eerste Keizer (200 B.C.) , die ook een deel van de Chinese Muur heeft laten bouwen, was bang voor de dood en heeft een leger van duizenden soldaten om zijn graftombe heen laten maken. Elke soldaat ziet er uniek uit. Erg gaaf om deze plek bezocht te hebben, al staat het hele renovatie project nog erg in de kinderschoenen, en stonden er ipv de verwachte duizenden soldaten slechts enkele honderden uitgestald in een hal.
Verder heb ik me goed vermaakt in het moslimkwartier. Eerst hebben we een moskee bezocht waar ik te bloot gekleed was en dus een hoofddoek meekreeg. Karen heeft vervolgens een echte moslima van me gemaakt (zie foto). Daarna gingen we de markt op, een waar paradijs voor ons als toeristen: kraampjes vol met leuke souvenirs en andere snuisterijen waar we onze afdingkunsten konden uit proberen. Heel grappig was nog dat er bij een winkel een gastenboek lag waar mensen uit Schipluiden in 2002 een bericht hebben achtergelaten! (zie foto)
Xi'an was echt een geweldige stad, ook heerlijk om niet de hele tijd als buitenlander te worden aangestaard, aangezien er nog meer toeristen rondlopen en ze er dus aan gewend zijn. Bij het terracotta leger struikelde je wel over de irritante Amerikaanse toeristen maar in het centrum zelf was het precies goed.

Oke, ik ga er een eind aan breien en foto's plaatsen want ik kan zometeen mijn maatpak bij de kleermaker ophalen. Laten maken voor 16 euro, ik ben benieuwd!

Lieve mensen ik kijk weer uit naar jullie reacties! Ik zal ze volgend weekend lezen :)

Liefs, Marloes.